کاربرد لیزر درمانی در فیزیوتراپی : تسریع روند بهبوی و کاهش درد

شما عزیزان ‌ی توانید با مراجعه به دکتر یزدانی از انواع روش‌های درمانی و توانبخشی از جمله لیزرتراپی برای رفع آسیب‌های اسکلتی عضلانی بهره‌مند شوید. برای دریافت اطلاعات بیشتر یا رزرو نوبت می‌توانید با شماره‌های

تماس حاصل فرمایید.

درد مزمن رایج‌ترین علت ناتوانی بلند مدت است. درد مزمن دردی ناشی از گرفتگی‌، تنش، التهاب و سفتی عضلانی می‌باشد. درمان با لیزر سطح پایین روشی موثر برای درمان درد مزمن و عوارض جانبی آن است. درمان با لیزر سطح پایین به کاهش گرفتگی، تنش، سفتی، درد، و تجمع مایع در عضلات کمک می‌کند. یکی دیگر از مزایای درمان با لیزر سطح پایین، بهبود جریان (جریان خون و جریان لنفاوی)، انعطاف پذیری کلی، افزایش دامنه حرکات و حالت الاستیکی بافت‌ها (مثلا بافت‌های زخمی) می‌باشد. در این روش، لیزر بین 30 ثانیه تا چند دقیقه مستقیما روی محل آسیب دیده قرار می‌گیرد که این مدت به بزرگی محل درمان و دوز انرژی منتقل شده توسط دستگاه لیزر سرد بستگی دارد. هنگامی که سلول‌ها این انرژی نور را دریافت کنند، اتفاقاتی در سلول می‌افتد که در نهایت منجر به برگشت بافت زخمی یا آسیب دیده به حالت طبیعی و کاهش درد، التهاب، تورم، افزایش متابولیسم بین سلولی و کاهش دوره درمان می‌شود.

اختلالات کف لگن زمانی ایجاد می‌شوند که عضلات کف لگن ضعیف یا سفت شوند و یا مشکلی در مفصل ساکروایلیاک، مفصل ران و/ یا کوکسیکس، و یا قسمت پایین کمر وجود داشته باشد. ممکن است حساسیت و/ یا تحریک پذیری بافت اطراف اندام‌های کف لگن افزایش یا کاهش یافته و منجر به درد لگن شود. در لیزر سرد برای بهبود درد، زخم و التهاب  از نور کم شدت لیزر بر روی بافت استفاده می‌شود. لیزر سطح پایین می‌تواند دردهای ضعیف عضلانی و دردها و سفتی‌های مفصلی را کاهش داده و باعث رفع انقباضات عضلانی و افزایش جریان خون به عضلات درگیر و آسیب دیده شود.

اولین روش درمانی توصیه شده برای بیماران مبتلا به آرتروز، مصرف داروهای ضد التهابی و مسکن‌هایی است که عوارضی همچون خطر حمله قلبی، سکته مغزی، ایجاد مشکلات کبد و کلیه و خونریزی معده را به همراه دارند. این داروها برای مصرف کوتاه مدت توصیه می‌شوند اما مصرف کوتاه مدت برای افراد مبتلا به آرتروز امکان پذیر نیست و مصرف بلند مدت آنها نیز باعث افزایش خطر ابتلا به عوارض جانبی داروها می‌شود. درمان با لیزر سطح پایین می‌تواند عملکرد سلولی را تغییر داده و در درمان روماتیسم و آرتروز مفید باشد.

تاندونیت آشیل یک آسیب ورزشی رایج است که 11% از کل آسیب‌های ایجاد شده در حال دویدن را به خود اختصاص داده است. ممکن است تاندونیت آشیل کاملا ناتوان کننده بوده و مانع دویدن فرد شده و حتی راه رفتن را برای فرد مشکل سازد، به ویژه هنگامی که درد آن حاد باشد. تاندونیت آشیل در ورزشکاران میانسال بیشتر از دیگر گروه‌های سنی دیده می‌شود زیرا با افزایش سن، تاندون‌های آشیل نیز مانند دیگر بافت‌های بدن سخت‌تر شده، انعطاف پذیری خود را از دست داده و بیشتر مستعد آسیب می‌شوند. تاندونیت آشیل اغلب در اثر استفاده بیش از حد ایجاد شده و با رو به زمین قرارگیری بیش از حد پا یا تغییر کفش یا حالت عادی دویدن مرتبط می‌باشد. اولین نشانه‌ی تاندونیت آشیل وجود درد در پشت پاشنه پا است. مطالعات انجام شده نشان داده‌اند که استفاده از لیزر سطح پایین بهتر از دیگر روش‌های درمان، که برای کاهش تورم فقط استراحت و استفاده از یخ را توصیه می‌کنند، می‌تواند درد را تسکین داده و روند بهبود را تسریع کند. به علاوه، نتایج حاصل از یک مطالعه نشان داده است که استفاده از اولتراسوند به همراه لیزر سطح پایین نیز به تسریع بهبودی و افزایش قدرت کششی تاندون کمک خواهد کرد.

درد قسمت جانبی آرنج که به تنیس البو معروف است در برخی از افراد ایجاد مشکل می‌کند. تنیس البو معمولا به دنبال وارد شدن یک آسیب جزئی به قسمت خارجی عضلات ساعد ایجاد می‌شود. متسفانه در 20% از افراد، درد و علائم تنیس البو بیش از 18 ماه تا دو سال باقی می‌ماند. در بررسی مطالعاتی که در آنها به دلیل تزریق استروئید یا دیگر اشتباهات پزشکی مشکل افراد به درستی تشخیص داده نشده، یا علائم برای مدتی طولانی باقی مانده‌اند یا درد پایه شدید بوده است، مشاهده شد که درمان با لیزر سطح پایین در 21 مورد از 24 مورد آزمایشگاهی و تحت کنترل باعث ایجاد خاصیت ضد التهابی شده و در 31 مورد از 36 مورد آزمایشی اثر تحریک کننده زیستی بر تولید کلاژن داشته است. بر اساس نتایج کسب شده از مطالعات، هردوی این تاثیرها وابسته به دوز بوده‌اند و می‌توان با توجه به طول موج مورد استفاده و با ایجاد کمی تغییر در دوز مورد نیاز برای درمان، این اثرات را با طول موج بین 630 تا 1064 نانومتر نیز القا کرد. این بدان معنی است که اثر ضد التهابی و افزایش تولید فیبر کلاژن در دوزهای بالاتر درمان با لیزر سطح پایین دیده می‌شود.

سندرم تونل کارپال در اثر مشکلات عصبی مچ دست که باعث درد دائم، بی حسی و سوزش می‌شوند، ایجاد می‌گردد. این علائم به تدریج پیشرفت کرده و باعث ناتوانی در کار و نیاز به جراحی می‌شوند. با این حال، اگر سندرم تونل کارپال به زودی تشخیص داده شده و درمان شود، برگشت پذیر خواهد بود. متاسفانه اگر سندرم تونل کارپال درمان نشود، عایق روی اعصاب از بین رفته و باعث آسیب دائمی به عصب و در نتیجه نیاز به جراحی می‌شود. نتایج یک مطالعه‌‌ی اخیر نشان می‌دهد که درمان با لیزر سطح پایین تاثیر چشمگیری در افزایش قدرت و عملکرد دست و کاهش درد در بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپال دارد.

درد مفصل تمپورومندیبولار یک مشکل قابل توجه است. مفصل تمپورومندیبولار وظیفه هدایت و حرکت فک را بر عهده دارد. مشکلات مفصل تمپورومندیبولار به نام اختلال یا سوء عملکرد مفصل تمپورومندیبولار شناخته می‌شوند. اختلال مفصل تمپورومندیبولار علل مختلفی دارد که عبارتند از: پوسچر نامناسب، به هم فشردن مزمن فک ، عدم هم ترازی دندان‌ها، شکستگی، جراحی یا قفل شدگی دندان‌ها. اختلال مفصل تمپورومندیبولار می‌تواند باعث ایجاد مشکلات دیگر نیز شود زیرا درد ناشی از اختلال مفصل تمپورومندیبولار به دیگر قسمت‌های بدن نیز منتقل می‌شود. اختلال مفصل تمپورومندیبولار نه تنها باعث درد فک، بلکه باعث خستگی، مشکل در باز کردن دهان و ایجاد صدایی زنگ مانند در گوش می‌شود. استفاده از لیزر سطح پایین برای درمان اختلال مفصل تمپورومندیبولار باعث تغییر عملکرد سلولی و کاهش درد و التهاب و افزایش انعطاف پذیری مفصل فک می‌شود. نتایج یک مطالعه نشان داد که لیزر سطح پایین تاثیر مثبتی در کاهش درد، ایجاد خاصیت ضد التهابی، ایجاد تاثیر تسکین دهنده در اختلال مفصل تمپورومندیبولار و قسمت‌های دردناک عضلات جونده دارد. با این حال، باید توجه کرد که در استفاده از لیزر سطح پایین، کاهش درد فقط در هنگام استفاده از دوز خاصی انجام می‌شود.

نوروپاتی دیابتی شایع ترین اختلال عصبی مرتبط با دیابت است. نوروپاتی دیابتی در 60 تا 70 درصد از بیماران دیابتی ایجاد می‌شود. نوروپاتی تاثیر مخرب بسیاری بر کیفیت زندگی بیمار خواهد داشت. درمان فعلی موجود برای نوروپاتی دیابتی کاملا سیمپتوماتیک بوده و هدف آن کاهش درد با استفاده از داروهای مختلف ضد درد می‌باشد. این داروها موثر هستند اما فقط در 40 تا 60 درصد از بیماران علائم به خوبی تسکین می‌یابد. با این حال، مطالعات انجام شده نشان می‌دهند که درمان با لیزر سطح پایین روشی موثر برای درمان نوروپاتی دیابتی است. در بیمارانی که به وسیله لیزر سطح پایین درمان شده‌اند، پس از چهار هفته درمان حدود 26.4 درصد از درد تسکین یافته است. تصور می‌شود که کاهش درد در اثر افزایش تولید ATP توسط میتوکندری و افزایش اکسیژن مصرفی بافت سلولی، افزایش سروتونین و اندورفین، تاثیر ضد التهابی و در برخی موارد افزایش جریان خون است.

طول دوره درمان به محل درمان، اندازه محل، و مدت زمان ایجاد مشکل بستگی دارد. به عنوان مثال، درمان انگشت پا فقط یک دقیقه اما درمان باسن، قسمت پایین کمر، یا دیگر قسمت‌های بزرگ بین 6 تا 14 دقیقه طول می‌کشد. حتی در مواردی که درمان فقط یک دقیقه طول بکشد نیز تاثیر درمانی لیزر تا ساعت‌ها پس از ترک مطب ادامه خواهد داشت.

بدن هر فرد به نحو متفاوتی به درمان پاسخ می‌دهد. مدت زمان مورد نیاز برای بهبود بسته به میزان آسیب وارده به اعصاب و ستون فقرات متغیر است اما اکثر بیماران پس از اولین جلسه درمان احساس بهتری خواهند داشت.

معمولا، هر چه درد مزمن‌تر باشد، فرد به جلسات درمان بیشتری نیاز دارد. اگر آسیب وارده یا درد حاد باشد، و در 6 تا 8 هفته‌ی اخیر ایجاد شده باشد، پس از چند جلسه درمان درد و تورم کاهش چشمگیری خواهد یافت و ممکن است 2 تا 4 جلسه درمان برای فرد کافی باشد. اگر چندین سال از وجود درد و ناراحتی می‌گذرد ابتدا به چند جلسه درمان نیاز است تا بیمار متوجه شود که آیا این درمان برای او مفید خواهد بود یا خیر. در صورت مفید بودن درمان، فرد به 12 تا 15 جلسه درمان و سپس حفظ درمان نیاز خواهد داشت.