وظیفه قسمت پایین کمر یا ناحیه لومبار، نگهداری ساختاری، حرکت و حفاظت از برخی بافتهای بدن است. درد در قسمت پایین کمر میتواند به دلیل ابتلا به برخی بیماریها که ستون فقرات کمری، دیسکهای بین مهرهای، رباطهای اطراف ستون فقرات و دیسکها، نخاع و عصبها، عضلات قسمت پایین کمر، ارگانهای داخلی در لگن و شکم وی پوستی که کمر را پوشانده است را درگیر کرده است ایجاد شود. درمان درد قسمت پایین کمر به صحت تشخیص و علل ایجادکننده آن بستگی دارد.
درمان به میزان زیادی به علت ایجادکننده درد قسمت پایین کمر بستگی دارد. هر بیمار باید به صورت منحصربهفردی معاینه شده و علل زمینهای و سطح فعالیتهای او مدیریت شود. برخی اقدامات درمانی برای رفع درد قسمت پایین کمر عبارتند از استفاده از یخ و گرما درمانی، استفاده از مسکنهای موضعی، پیشگیری از آسیبدیدگیهای مجدد، پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین و مصرف برخی داروهای بدون نیاز به نسخه پزشک مانند استامینوفن (تایلنول)، ناپروکسن (آلیو) و ایبوپروفن (آدویل و موترین).
با کمک فیزیوتراپی ، ماساژ و ورزش درمانی نیز میتوان به درمان درد پایین کمر کمک کرد.
دکتر یزدانی با کمک جدیدترین روشهای پزشکی قادر به درمان انواع دردهای و آسیبهای اسکلتی عضلانی از جمله درد پایین کمر میباشند. برای دریافت اطلاعات بیشتر یا رزرو نوبت میتوانید با شمارههای
تماس حاصل فرمایید.
آناتومی قسمت پایین کمر
برای درک علل مختلف ایجادکننده درد کمر باید آناتومی بافتهای این قسمت از بدن را تحلیل کرد. ساختارهای مهم قسمت پایین کمر که میتوانند به علائم این ناحیه ربط داشته باشند عبارتند از ستون فقرات کمری (مهرهها)، دیسکهای بین مهرهای، رباطهای اطراف ستون فقرات و دیسکها، نخاع و عصبها، عضلات قسمت پایین کمر، ارگانهای داخلی در لگن و شکمم و پوستی که کمر را پوشانده است.
عملکرد قسمت پایین کمر چیست؟
قسمت پایین کمر با برخی عملکردهای مهم بدن انسان ارتباط دارد. این عملکردها عبارتند از نگهداری ساختاری، حرکت و محافظت از برخی بافتهای بدن.
زمانی که ما میایستیم، قسمت پایین کمر وزن قسمت بالای بدن را نگه میدارد. زمانی که خم میشویم یا کمر خود را میچرخانیم، قسمت پایین کمر در این حرکات درگیر میشود؛ بنابراین ساختارهای مهم تحملکننده وزن مانند استخوانهای ستون فقرات، عضلات، تاندونها و رباطها غالباً میتوانند زمانی که بدن به طور مستقیم ایستاده است یا در هنگام انجام حرکات مورد استفاده قرار گرفته است ممکن است دچار آسیبدیدگی شوند.
حفاظت از بافت نرم سیستم عصبی و نخاع و همچنین ارگانهای اطراف که در لگن و شکم قرار گرفتهاند یکی از عملکردهای مهم ستون فقرات کمری و عضلات مجاور آن در قسمت پایین کمر است.
علل شایعی که باعث ایجاد درد در قسمت پایین کمر میشوند کدامند؟
علل شایعی که باعث ایجاد درد در قسمت پایین کمر (کمر درد لومبار) میشوند عبارتند از کشیدگی کمر، شکستگی مهره کمر تحریک عصب، رادیکولوپاتی کمری، توسعه استخوانی و بیماریهای استخوانی و مفصلی. هر کدام از این دلایل را در زیر به طور جداگانه مورد بررسی قرار میدهیم:
کشیدگی کمر (حاد و مزمن)
کشیدگی کمر یک آسیبدیدگی کششی در رباطها، تاندونها یا عضلات کمر است. آسیبدیدگیهای کششی باعث پارگیهای میکروسکوپی با درجات مختلف در این بافتها میشود. کشیدگی کمر یکی از شایعترین علل ایجادکننده درد در قسمت پایین کمر محسوب میشود. آسیبدیدگی ممکن است به دلیل استفاده بیش از حد، استفاده نامناسب یا وارد آمدن ضربه ایجاد شود. آسیبدیدگی بافت نرم نیز به طور معمول به عنوان آسیبدیدگی “حاد” شناخته میشود که ممکن است چند روز تا چند هفته ادامه یابد. اگر کشیدگی کمر بیش از 3 ماه ادامه یابد به آن کشیدگی “مزمن” کمر گفته میشود. غالباً کشیدگی کمر در افرادی 40 سال به بالا اتفاق میافتد اما ممکن است افراد در سنهای دیگر هم به این عارضه مبتلا شوند. این بیماری با ناراحتیهای موضعی در قسمت پایین کمر که پس از یک اتفاق که باعث فشار مکانیکی بر بافتهای کمر شده آیت ایجاد میشود. شدت آسیبدیدگی از خفیف تا شدید بوده که به میزان کشیدگی و اسپاسم عضلات در قسمت پایین کمر بستگی دارد. تشخیص کشیدگی کمر بر اساس سوابق آسیبدیدگی، محل درد و قسمتی از سیستم عصبی که در این آسیبدیدگی درگیر بوده است بستگی دارد. معمولاً عکسهای گرفته شده با اشعه ایکس برای بررسی ناهنجاریهای استخوانی به کار برده میشوند.
درمان
درمان کشیدگی کمر شامل استراحت دادن به کمر (برای پیشگیری از آسیبدیدگی)، مصرف داروهای مسکن و شل کنندههای عضلات، گرما درمانی موضعی، ماساژ و در نهایت انجام تمرینهای کششی قسمت پایین کمر و عضلات شکم (پس از برطرف شدن دوره حاد درد) میشود. درمانهای اولیه را که میتوان در منزل انجام داد عبارتند از گرما درمانی، مصرف استامینوفن (تایلنول) یا ایبو پروفن (آدویل و موترین) و جلوگیری از آسیبدیدگیهای مکرر و پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین. داروهایی که برای کاهش دردهای حاد قسمت پایین کمر تجویز میشوند عبارتند از داروهای ضدالتهابی مانند سالینداک (کلینوریل)، ناپروکسن (ناپروسین)، کتورولاک (تورودول) از طریق تزریق یا به صورت خوراکی، شل کنندههای عضلات مانند کاریسوپرودول (زوما)، سیکلوبنزاپرین (فلکزریل)، متوکربیمول (روبیگزین) و متاگزالون (اسکلگزین) و همچنین داروهای مسکن مانند تراماول (اولترام).
بیتحرکی و ماندن در رختخواب به مدت طولانی توصیه نمیشود زیرا باعث کند شدن روند بهبودی میشود. درمانهای دستی ستون فقرات برای یک دوره معین تا یک ماه میتواند برای برخی از بیماران که علائم تحریک عصبها را ندارند مفید واقع شود. با به کارگیری تکنیکهای محافظت از کمر در زمان فعال بودن و در صورت لزوم استفاده از ابزارهای کمکی باید از آسیبدیدگی بیشتر قسمت پایین کمر جلوگیری کرد.
رادیکولوپاتی کمری
رادیکولوپاتی کمری، تحریک عصبی است که به دلیل آسیبدیدگی دیسکهای بین مهرهای اتفاق میافتد. آسیبدیدگی دیسکها ممکن است به دلیل تحلیل قسمت خارجی حلقه دیسک، آسیبدیدگیهای ضربهای یا هر دو اتفاق بیفتد. در نتیجه، قسمت نرمتر مرکزی دیسک ممکن است از حلقه خارجی دیسک بیرون بزند و به نخاع یا عصبهای منشعب از آن که از ستون فقرات خارج میشوند متصل شود. این پارگی چیزی است که باعث ابتلا به دردی میشود که به آن سیاتیک گفته میشود و باعث میشود که درد از قسمت پایین کمر شروع شده و در باسن تا ساق پا کشیده شود. سیاتیک ممکن است به دلیل سابقه کمر درد موضعی ایجاد شده و با صدای تقتق یا بیحسی و احساس گزگز ادامه یابد. درد معمولاً با حرکت ناحیه کمر یا سرفه و عطسه کردن تشدید میشود. در موارد شدیدتر، سیاتیک ممکن است باعث بیاختیاری ادرار یا مدفوع شود. سیاتیک رادیکولوپاتی کمری معمولاً فقط بر یک طرف بدن مانند سمت چپ یا ست راست تأثیر میگذارد و به طور همزمان هر دو طرف بدن را شامل نمیشود. رادیکولوپاتی بر اساس علائم بالا تشخیص داده میشود. کشیدگی درد به سمت اندامهای تحتانی باعث قویتر شدن تشخیص میشود.
رشد استخوانی
هر شرایطی که باعث جابجایی یا رشد مهرههای ستون فقرات شود میتواند فضای مجاور نخاع و عصبها را محدود کند. علل انسداد استخوانی عصبهای ستون فقرات شامل باریک شدن فورمینال (باریک شدن مدخل عبور عصبهای ستون فقرات، منشعب شده از نخاع به سمت بدن، معمولاً به دلیل آرتروز)، اسپوندیلولیزیس (لغزش یک مهره نسبت به مهرههای دیگر) و تنگی کانال نخاع (فشرده شدن ریشهها یا نخاع به وسیله خارهای استخوانی یا بافتهای نرم دیگر در کانال ستون فقرات) میباشد. فشرده شدن عصبهای ستون فقرات در این بیماریها میتواند باعث ایجاد درد سیاتیک شده که به سمت اندامهای تحتانی کشیده میشود.
درمان
تنگی کانال نخاع باعث درد اندامهای تحتانی میشود که در هنگام راه رفتن تشدید شده و در هنگام استراحت کردن (مانند درد ناشی از ضعف گردش جریان خون) کاهش مییابد. درمان این درد به شدت آن بستگی داشته و شامل طیف گسترده درمانی از استراحت و انجام حرکات ورزشی تا تزریق کورتیزون اپیدورال و انجام عمل جراحی برای برداشتن استخوانی که باعث فشرده شدن بافت عصبها شده است میشود.
بیماریهای مادرزادی استخوانی
علل مادرزادی (از بدو تولد) ایجادکننده درد در قسمت پایین کمر شامل اسکولیوز و اسپینا بیفیدا میشود. اسکولیوز انحنای جانبی ستون فقرات است که میتواند به دلیل کوتاه بودن اندامهای تحتانی (اسکلیوز عملکردی) یا به دلیل ناهنجاریهای ساختاری ستون فقرات (اسکولیوز ساختاری) ایجاد شده باشد.
درمان
کودکانی که به میزان چشمگیری دچار اسکولیوز ساختاری شدهاند ممکن است نیاز به درمان به وسیله استفاده از بریسها یا انجام عملهای جراحی ستون فقرات داشته باشند. بزرگسالان به ندرت با انجام عمل جراحی درمان میشوند اما غالباً استفاده از بریسها برای آنها مفید است.
اسپینا بیفیدا
اسپینا بیفیدا یک نقص مادرزادی در قوس مهرههای استخوانی داخل کانال ستون فقرات است. این نقص مادرزادی بیشتر بر مهرههایی پایینی قسمت پایین ستون فقرات کمری و بالای استخوان خاجی تأثیر میگذارد. معمولاً روی پوست این قسمت، موهایی به طور غیرعادی رشد میکند. اسپینا بیفیدا ممکن است یک ناهنجاری استخوانی جزئی بدون علامت باشد. به هر حال، این بیماری ممکن است باعث ایجاد اختلالات عصبی خطرناک در اندامهای تحتانی شود.
بیماریهای تحلیلی استخوانها و مفاصل
با افزایش سن، آب و پروتئین درون غضروفهای بدن تغییر پیدا میکنند این تغییر باعث میشود که غضروفها ضعیفتر، نازتر و شکنندهتر شوند. از آنجا که هم دیسکها و هم مفاصل تشکیلدهنده ستون فقرات (مفاصل فاست) بخشی از غضروف هستند این قسمتها نیز ممکن است به مرور زمان دچار فرسودگی و پارگی شوند (تغییرات دیژنراتیو یا تحلیلی). به تحلیل دیسک، اسپوندیلوز گفته میشود. اسپوندیلوز را میتوان در عکسهای گرفته شده به وسیله اشعه ایکس از ستون فقرات به شکل باریک شدن فضای طبیعی دیسک بین مهرهای دید. این تحلیل دیسک است که باعث فتق آن و ایجاد درد موضعی در کمر در برخی از بیماران میشود. آرتروز دیژنراتیو (استئو آرتریت) مفاصل فاست نیز یکی دیگر از دلایل بروز دردهای موضعی است که به وسیله عکسهای گرفته شده به وسیله اشعه ایکس قابل تشخیص است.
درمان
این علل دیژنراتیو کمر درد معمولاً با روشهای درمانی اولیه مانند گرما، استراحت، تمرینات توانبخشی و مصرف داروهای مسکن، شل کنندههای عضلات و داروهای ضدالتهابی درمان میشود.
آسیبدیدگی استخوانها و مفاصل
شکستگیهای استخوانی در ستون فقرات کمری و استخوانهای خاجی در افراد سالمند مبتلا به پوکی استخوان به خصوص افرادی که مدت زیادی داروهای کورتیزون مصرف کردهاند به وفور دیده میشود. برای این افراد، معمولاً حتی فشارهای جزئی روی ستون فقرات (مانند خم شدن برای بستن بند کفش) ممکن است باعث شکستگی استخوان شود. در این موارد، مهره ممکن است تخریب شود (شکستگی فشاری مهره). شکستگی باعث بروز درد موضعی شدید شده که ممکن است در هنگام انجام حرکات خمشی به سمت اطراف کمر کشیده شده و با حرکت بدن تشدید شود. معمولاً این درد به سمت اندام تحتانی کشیده نمیشود. شکستگیهای مهرهای در بیماران جوان فقط پس از وارد آمدن ضربه مثلاً در تصادفات موتور سیکلت یا تشنج اتفاق میافتد.
درمان
هم در سالمندان و هم در جوانان، بهبودی پس از شکستگی مهره با استراحت و مصرف داروهای مسکن ممکن است چندین هفته طول بکشد. شکستگیهای فشاری مهرهها با پوکی استخوان همراه بوده و با عملهای جراحی تحت عنوان وربروپلاستی یا کیفوپلاستی درمان میشود که به کاهش درد کمک میکند. در این عملها، یک بالون بادشده در مهره فشرده شده قرار داده میشود تا بتواند ارتفاع از دست رفته را جبران کند. سپس یک “سمنت” (متیمتاکریلات) در بالون تزریق میشود و در همانجا باقی میماند تا ساختار و ارتفاع بدنه مهره را جبران کند. درد با افزایش ارتفاع مهره تخریب شده کاهش مییابد.
آرتروز
اسپوندیلوارتروپاتی یک نوع آرتروز التهابی است که بر قسمت پایین کمر و مفاصل ساکرولیاک اثر میگذارد. نمونههایی از اسپوندیلوارتروپاتی شامل آرتروز غیرفعال (بیماری ریتر)، آنکیلوز اسپوندیلیت، آرتروز پسوریاتیک و آرتروز ناشی از بیماری التهاب روده هستند. هر یک از این بیماریها ممکن است منجر به کمر درد و خشکی کمر شده که معمولاً در هنگام صبح تشدید میشود. این بیماریها معمولاً در دهههای دوم و سوم زندگی اتفاق میافتند.
درمان
این بیماریها با مصرف داورها برای کاهش التهاب تحت درمان قرار میگیرند. داروهای بیولوژیکی جدید در درمان و پیشگیری از پیشروی این بیماریها مؤثر واقع میشوند.
علل دیگر درد قسمت پایین کمر
علل دیگر درد قسمت پایین کمر عبارتند از مشکلات کلیوی، بارداری، مشکلات تخمدان و تومورها.
مشکلات کلیوی
عفونتها، سنگهای و خونریزیهای (هماتوم) کلیوی با کمر درد همراه هستند. تشخیص به کمک آزمایش ادرار، آزمایشهای امواج صوتی (اولتراسوند) یا مطالعات تصویری دیگر از شکم انجام میشود.
بارداری
بارداری معمولاً به دلیل وارد آمدن فشار مکانیکی بر ستون فقرات کمری (تغییر انحنای طبیعی کمر) و فشار ناشی از موقعیت نوزاد در شکم باعث ایجاد درد در قسمت پایین کمر میشود. به علاوه، اثر هورمون زنانه استروژن و هورمونهای ریلاکسین شل کننده رباطها نیز ممکن است باعث شل شدن رباطها و ساختارهای کمر شود. معمولاً انجام تمرینات ورزشی برای رفع تیلت یا کجی لگن و کاهش درد کمر توصیه میشود. توصیه میشود که زنان در دوران بارداری مطابق دستور پزشک، شرایط فیزیکی خود را حفظ کنند. زایمان طبیعی نیز ممکن است باعث درد قسمت پایین کمر شود.
مشکلات تخمدان
کیستهای تخمدان، فیبروئیدها رحم و اندومتریوز نیز ممکن است باعث ایجاد درد در قسمت پایین کمر شوند. برای تشخیص دقیق و انجام معاینات و آزمایشهای مورد نیاز باید به متخصص زنان و زایمان مراجعه کنید.
تومورها
درد قسمت پایین کمر ممکن است به دلیل وجود برخی تومورها اعم از خوشخیم یا بدخیم که در استخوان ستون فقرات یا لگن و نخاع (تومورهای اولیه) یا تومورهایی که در قسمتهای دیگر شکل گرفته و به این قسمتهای گسترش پیدا کردهاند (تومورهای متاستاتیک) ایجاد میشود. علائم ممکن است از درد موضعی تا درد شدیدی که به اندامهای دیگر کشیده شده و بسته به این که تومور بر بافتهای عصبی تأثیر گذاشته باشد یا نه، بر عملکرد عصب و عضلات تأثیر میگذارد باشد (حتی ممکن است باعث بیاختیاری ادرار و روده نیز شود). تومورها در این قسمت به وسیله آزمایشهای تصویری مانند عکسبرداری به وسیله اشعه ایکس، اسکن هستهای استخوان و سی تی اسکن و ام آر آی تشخیص داده میشوند.
بیماری پاژه استخوان
بیماری پاژه استخوان یک بیماری با دلایل ناشناخته است که در آن شکلگیری استخوان با تغییر وضعیت طبیعی استخوانها تطابق ندرد. این بیماری باعث ضعف استخوانی غیرعادی و ناهنجاریهای استخوانی میشود و میتواند باعث درد موضعی استخوان شود و غالباً با علامتی همراه نیست. بیماری پاژه در افراد بالای 50 سال بیشتر دیده میشود. عوامل ارثی (پیشزمینه ژنتیکی) و برخی عفونتهای ویروسی نیز ممکن است باعث ابتلا به این بیماری شوند. ضخیم شدن قسمتهای استخوانی ستون فقرات کمری نیز میتواند باعث کشیده شدن درد به اندام تحتانی و ابتلا به درد سیاتیک شود.
بیماری پاژه را میتوان به کمک عکسهای گرفته شده به وسیله اشعه ایکس تشخیص داد. به هر حال، بایوپسی استخوانی معمولاً باید انجام شود تا از دقت تشخیص اطمینان حاصل شود. اسکن استخوانی برای تشخیص میزان گستردگی بیماری که ممکن است بیشتر از یک استخوان را درگیر کرده باشد انجام میشود. آزمایش خون، فسفات آلکالین برای تشخیص و بررسی واکنش به درمان مؤثر است. روشهای درمانی شامل مصرف آسپیرین، داروهای ضدالتهابی دیگر، داروهای مسکن و دارهایی که نرخ تغییرات استخوانی را کاهش میدهند مانند کلستونین (کلسیمار، میاکالسین)، اتیدرونات (دیدرونل)، الوندرونات (فازوماکس)، ریزدرونات (آکتونل) و پامیدرونات (آردیا) میشود.
خونریزی و عفونت در لگن
خونریزی در لگن بدون وارد آمدن ضربه به ندرت اتفاق میافتد و معمولاً در بیمارانی که داروهای رقیقکننده خون مثل وارفارین (کومادین) مصرف میکنند دیده میشود. در این بیماران، درد سیاتیک به سرعت شروع شده و نشانه آن، خونریزی در پشت لگن و شکم است که عصبهای خارج شده از ستون فقرات به سمت اندام تحتانی دران قسمت فشرده شدهاند. عفونت لگن نیز به ندرت اتفاق میافتد اما میتواند باعث بروز عوارضی نظیر دیورتکولوز، بیماری کرون، زخم کولیتیس، بیماریهای التهابی لگن و عفونت فاوپین لولهها یا رحم و حتی آپاندیسیت شود. عفونت لگن یک عارضه جدی و خطرناک است و غالباً با تب، کاهش فشار خون و وضعیتهای مهلک همراه است.
عفونت غضروف و / یا استخوان ستون فقرات
عفونت دیسکها (دیسیت سپتیک) و استخوان (استئوملیت) بسیار به ندرت اتفاق میافتند. این بیماریها باعث ایجاد درد موضعی همراه با تب میشوند. باکتریهایی نظیر استافیلوکوکوس ارئوس و مایکوباکتریوم توبرکولوسیس (باکتری تی بی) در هنگام انجام تستهای کشت آزمایشگاهی عامل ابتلا به این عارضه شناخته میشود. عفونتهای تی بی در ستون فقرات، بیماری پوت نامیده میشود. هر کدام از اینها، بیماریهای خطرناکی هستند که با درمانهای طولانی مدت آنتیبیوتیک باید مداوا شوند. مفاصل ساکرولیاک به ندرت دچار عفونتهای باکتریایی میشوند. براسلوسیس یک عفونت باکتریایی است که میتواند بر مفاصل ساکرولیاک تأثیر گذاشته و معمولاً از شیر خام بز به انسان منتقل میشود.
آنوریسم آئورت
در دوران سالمندی، آترواسکلروز میتواند باعث تضعیف دیواره رگ بزرگ آئورت در شکم شود. این ضعیف شدن میتواند منجر به بیرونزدگی (آنوریسم) دیواره آئورت شود. با این که در بیشتر موارد ابتلا به آنوریسم، علامتی ندارد، گاهی اوقات ممکن است به دلیل ابتلا به این بیماری، قسمت پایین کمر دچار دردهای ضربان دار شود. آنوریسم ها به خصوص زمانی که به تدریج و به مرور زمان برجسته میشوند ممکن است نیاز به انجام عملهای جراحی برای پیوند و ترمیم قسمتهای آسیب دیده آئورت داشته باشد.
زونا یا شینگل
شینگل (هرپس زوستر) یک عفونت حاد در عصبهایی است که احساسات را به پوست معمولاً در یک یا چند سطح از ستون فقرات و در یک طرف بدن (چپ یا راست) منقل میکنند. بیماران مبتلا به شینگل معمولاً در اوایل عمر خود به آبله مرغان مبتلا شدهاند. تصور بر این است که ویروس هرپس که باعث ابتلا به آبله مرغان میشود پس از مدتی طولانی از وضعیت خاموشی در ریشههای عصب ستون فقرات خارج میشود. در افراد مبتلا به زونا، این ویروس دوباره فعال شده و باعث بروز عفونت در عصبهای حسی میگردد و درنهایت منجر به بروز درد عصب و معمولاً ایجاد زونا (تاولهای کوچک روی همان سمت از بدن که عصب آن دچار این مشکل شده است) میشود. کمر درد در بیماران مبتلا به شینگل قسمت لومبار میتواند به مرور باعث بروز راشهای پوستی شود. ایجاد مکرر تاولهای ریز و کوچک به مدت چند روز اتفاق میافتد و با یک التهاب در یک تا دو هفته از بین میرود. معمولاً بیماران دچار دردهای عصبی مزمن بیشتری (نورولوژی پسترپتیک) میشوند.
اقدامات درمانی به این منظور شامل استفاده از لوسیون هایی مانند کالامین یا داروهایی مانند اسیکلوویر (زوویراکس) برای کاهش ضایعات و پرگابالین (لیریکا) یا لیدوکائین (لیدودرم) برای تسکین درد میشود.
چه عواملی احتمال ابتلا به درد در قسمت پایین کمر را افزایش میدهند؟
عواملی که احتمال ایجاد درد در قسمت پایین کمر را افزایش میدهند عبارتند از فعالیتهای ورزشی، بلند کردن اجسام سنگین، پرتاب کردن، جابجا کردن وسایل، آسیبدیدگیهای ضربهای، عفونت کلیوی، بارداری، پوکی استخوان و افزایش سن و پیری.
چه علائم و نشانههای دیگری معمولاً با کمر درد هرماه است؟
درد در قسمت پایین کمر باعث بروز طیف گستردهای از علائم و نشانهها میشود که به علت دقیق ایجادکننده این درد بستگی دارد. علائمی که ممکن است با درد در قسمت پایین کمر همراه باشند عبارتند از بیحسی، احساس گزگز دراندام تحتانی، بیاختیاری ادرار و مدفوع، ناتوانی در راه رفتن بدون تشدید درد، ضعف اندام تحتانی، آرتروفی (کاهش اندازه) عضلات اندام تحتانی، راش، تب، لرز، کاهش وزن، دردهای شکم، سوزش ادرار، سرگیجه، درد مفصلی و احساس خستگی شدید.
پزشکان چگونه علت این عارضه را تشخیص میدهند؟
برای تشخیص درد قسمت پایین کمر، سوابق امراض و بیماریهای زمینهای مورد بررسی قرار گرفته و بیمار تحت معاینات فیزیکی قرار میگیرد. بیمار باید علل کمر درد مانند سوابق آسیبدیدگی، شرایط تشدیدکننده و تسکیندهنده درد، علائم همراه (تب، بیحسی، احساس گزگز، بیاختیاری و…) و همچنین مدت بروز و نحوه پیشروی علائم را به طور کامل شرح دهد. علاوه بر معاینات عمومی شکم و اندامها، ممکن است معاینات رکتال و معاینه لگن نیز انجام شود. آزمایشهای دیگر نیز برای تشخیص درد قسمت پایین کمر ممکن است انجام شود که برخی از آنها عبارتند از آزمایش خون، آزمایش ادرار، عکسبرداری به وسیله اشعه ایکس، سی تی اسکن، ام آر آی، اسکن استخوان و آزمایشهای مربوط به عصبها مانند الکترومیوگرام (ایام جی) و سرعت هدایت عصبی (ان سی وی).
پیشآگهی درد در قسمت پایین کمر چیست؟
چشمانداز درد در قسمت پایین کمر به میزان زیادی به علت دقیق ابتلا به آن بستگی دارد. به عنوان مثال، کشیدگیهای شدید معمولاً با حداقل اقدامات درمانی برطرف میشوند؛ به عبارت دیگر، ناهنجاریهای استخوانی که باعث تحریک نخاع شدهاند باید تحت عملهای جراحی درمان شوند که چشمانداز آن به نتایج عمل بستگی دارد. نتایج بلند مدت معمولاً به انجام تمرینهای توانبخشی مانند فیزیوتراپی بستگی دارد.
آیا میتوان با ورزش کردن از بروز درد در قسمت پایین کمر جلوگیری کرد؟
برای جلوگیری آر بروز درد در قسمت پایین کمر باید از آسیبدیدگی کمر پیشگیری کرد. به علاوه، برنامههای تمرینی وضعیتی برای تقویت کمر و بافتهای اطراف آن میتواند به کاهش احتمال آسیبدیدگی قسمت پایین کمر کمک کند. برخی برنامهها برای تسکین و جلوگیری از درد کمر را میتوان به کمک پزشک طراحی کرد.
