آرتروز یک واژه مشترک است که برای اشاره به درد مفصلی یا بیماری مفصلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. آرتروز شانه یک وضعیت دردناک شانه است. شانه که متحرک ترین مفصل بدن است بسیار دچار سایش و فرسایش می‌شود. هنگامی که غضروف محافظ اطراف استخوان شکسته می‌شود، می‌تواند باعث آرتروز شانه گردد. شایع‌ترین علامت آرتروز شانه درد و التهاب است.

انواع آرتروز شانه

آرتروز شانه شرایط متعددی را پوشش می‌دهد که در آن سطوح مفصل (غضروف) از بین می‌روند. سطح مفصل با لایه همواری پوشانده شده است که امکان حرکت بدون درد مفصل را فراهم می‌کند. غضروف استخوان‌هایی که مفصل را تشکیل می‌دهند، را پوشش می‌دهد تا فشار در طول حرکت، را جذب کند.

5 نوع آرتروز شانه رایج وجود دارد:

آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید یک بیماری خود ایمنی مزمن و درازمدت است که بر روی پوشش مفاصل شانه تاثیر می‌گذارد. این بیماری غضروف بین مفاصل را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد. بیماری خود ایمنی بدن به این معناست که سیستم ایمنی بدن که باید در برابر حمله عنصر خارجی مانند ویروس‌ها و باکتری‌ها از بدن دفاع کند، به اشتباه به مفاصل حمله می‌کند. التهاب مزمن در هنگام آرتریت روماتوئید می‌تواند باعث تخریب و تغییر شکل دائمی مفصل شود. عامل روماتوئید یک آنتی بادی است که در اکثر بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید دیده می‌شود.

علت دقیق آرتریت روماتوئید شناخته نشده است، اما به نظر می‌رسد که نتیجه ترکیب عوامل ژنتیکی و محیطی است.

استئوآرتریت

این آرتروز، قدیمی ترین نوع آرتروز است که یک بیماری مفصلی تحلیل رونده می‌باشد و به دلیل سایش و فرسایش شانه به علت سن یا آسیب ایجاد می‌شود. افراد سالمند بالای 50 سال عموما مستعد ابتلا به استئوآرتریت هستند. استئوآرتریت شانه شامل دو فرآیند اصلی می‌شود: غضروف داخل مفاصل تجزیه می‌شود و رشد استخوانی به نام استئوفیت در مفصل ایجاد می‌شود که باعث اصطکاک می‌شود

استئوآرتریت بیشتر در مفصل (AC) کتف و ترقوه یافت می‌شود.

آرتروز پس از آسیب

این نوع آرتروز ناشی از آسیب است. شكستگي شانه و دررفتگی شانه ممكن است منجر به آرتروز پس از آسیب شود. آسیب‌های ناشی از ورزش و سایر تصادفات ممکن است منجر به این نوع آرتروز شود. گزارش شده است که تصادفات اتومبیل رایج‌ترین راه‌های ابتلا به آرتروز پس از آسیب هستند.

پس از جراحات خاص، استخوان‌ها ممکن است به نحوی که باید بهبود نیابند. بعدها این وضعیت روی چگونگی عملکرد و حرکت مفصل تاثیر می‌گذارد که باعث فشار بیشتری بر غضروف می‌شود. به طور کلی، این تاثیر باعث سایش و فرسایش مفاصل شانه می‌شود.

نکروز عروق خونی

نکروز عروق خونی یک بیماری است که در آن بخشی از استخوان سر شانه تامین خون خود را از دست می‌دهد و از بین می‌رود. اصطلاحات مختلفی به شرح زیر برای نکروز عروقی استفاده می‌شود:

• استئونکروز
• نكروز ايسكميك
• نکروز آسپتیک
• انفارکتوس استخوان

در مفصل شانه، روند مداومی برای بازسازی استخوان‌ها وجود دارد. استخوان قدیمی از بین می‌رود و استخوان‌های جدید شکل می‌گیرند. با این حال، به علت از دست دادن ذخیره خون در استخوان سر شانه، سلول‌هایی که استخوان جدید تولید می‌کنند، از بین می‌روند. بدون شکل گیری استخوان جدید، استخوان قبلی قدرتش را از دست می‌دهد و افت می‌کند به همین دلیل بر عملکرد طبیعی مفصل شانه تأثیر می‌گذارد. این وضعیت نکروز عروق خونی نامیده می‌شود.

آرتروپاتی پارگی روتاتور کاف

روتاتور کاف از چهار عضله تشکیل شده است که سر استخوان بازویی شانه را احاطه کرده است. این عضلات به استخوان توسط تاندون‌ها به استخوان متصل می‌شوند. با توجه به سن یا آسیب، روتاتور کاف دچار پارگی می‌شود. اگر پارگی بدون درمان باقی بماند، پیشرفت می‌کند و بخش بزرگتری از کاف روتاتور را درگیر می‌کند. عضلات دیگر به استخوان متصل نخواهند بود و این وضعیت بر قدرت و ثبات شانه تاثیر می‌گذارد که منجر به آرتروپاتی پارگی روتاتور کاف می‌شود. تمام پارگی‌های کاف به آرتروپاتی پارگی کاف منجر نمی‌شوند. عواملی که باعث ایجاد آرتروز در برخی از بیماران خاص می‌شود، به طور کامل درک نشده‌اند.

علائم هشدار دهنده آرتروز چیست؟

درد ناشی از آرتروز می‌تواند مداوم باشد و یا می‌تواند برود و بازگردد. این درد ممکن است زمانی رخ دهد که شما در حال حرکت هستید یا بعد از اینکه مدتی در حال استراحت بوده‌اید. ممکن است درد را در یک نقطه یا در بسیاری از قسمت‌های بدن احساس کنید.

مفاصل شما ممکن است احساس خشکی داشته باشند و به سختی حرکت کنند. ممکن است متوجه شوید که انجام کارهای روزانه‌ای که به راحتی انجام می‌دادید، از جمله باز کردن شیشه مربا، دشوار شده است. درد و خشکی ممکن است در زمان‌های خاصی از روز یا بعد از انجام کارهای خاص شدیدتر می‌شود.

برخی از انواع آرتروز باعث تورم یا التهاب می‌شوند. پوست روی مفصل ممکن است متورم و قرمز شود و لمس آن با احساس داغی همراه است. برخی از انواع آرتروز نیز می‌توانند باعث خستگی شوند.

آرتروز چگونه تشخیص داده می‌شود؟

مهم است بدانید که آیا آرتروز دارید و چه نوعی است زیرا درمان برای هر نوع آرتروز متفاوت است. تشخیص و درمان اولیه برای کمک به کند کردن یا جلوگیری از آسیب‌های مفصلی که ممکن است در چند سال اول برای انواع مختلف رخ دهد، مهم هستند.

فقط یک پزشک می‌تواند بگوید که آرتروز دارید و نوع آن چیست. هنگامی که پزشک برای اولین بار شما را جهت تشخیص آرتروز ویزیت می‌کند، انتظار دارد حداقل سه مورد اتفاق بیافتد. پزشک شما سؤالاتی در مورد علائم تان میپرسد، شما را معاینه می‌کند و برخی از آزمایشات یا اشعه ایکس را انجام می‌دهد.

شما می‌توانید با نوشتن اطلاعات در مورد علائم خود قبل از قرار ملاقات، به پزشک خود کمک کنید. هنگامی که به پزشک خود مراجعه می‌کنید، پاسخ‌های خود را همراه ببرید.

آرتروز ممکن است میزان یا راحتی حرکت مفصل را محدود کند. پزشک ممکن است مفصلی را که آسیب دیده حرکت دهد یا از شما بخواهد آن را حرکت دهید. این کار برای این است که متوجه شود مفصل در طیف حرکت طبیعی تا چه حرکت می‌کند. پزشک شما همچنین ممکن است تورم، نقاط حساس، بثورات پوستی یا مشکلات دیگر قسمت‌های بدن را بررسی کند.

در نهایت پزشک شما ممکن است برخی از تست‌های آزمایشگاهی را انجام دهد. این تست‌ها ممکن است شامل آزمایش خون، ماهیچه‌ها، ادرار یا مایع مفصلی باشد. همچنین ممکن است شامل اشعه X یا اسکن بدن شما باشند. این آزمایش‌ها به نوع آرتروزی که پزشک شما مشکوک است، بستگی دارد. تست‌های آزمایشگاهی کمک می‌کنند تا نوع آرتروزی که پزشک شما بر اساس تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی شما به آن مظنون است  را تایید کنند و به رد دیگر بیماری‌هایی که باعث علائم مشابه می‌شوند، کمک نماید.

نتایج کلی از تاریخچه پزشکی، معاینات فیزیکی و آزمایش‌ها به پزشک کمک می‌کند تا علائم شما را با الگوی خاصی از آرتروز مطابقت دهد.

ممکن است چند مراجعه لازم باشد تا پزشک بتواند نوع آرتروز را مشخص کند. نشانه‌های برخی از انواع آرتروز به آرامی ایجاد می شوند و ممکن است در مراحل اولیه شبیه به انواع دیگر باشند. پزشک شما ممکن است به نوع خاصی از آرتروز مشکوک باشد اما در طول زمان، علائمی ایجاد شود که آن را تائید نکند.

درمان‌های رایج آرتروز چیست؟

درمان‌های زیادی وجود دارد که به کاهش درد، رفع خشکی و حفظ حرکت کمک می‌کند. مراقبت شما ممکن است شامل بیش از یک نوع درمان باشد. پزشک شما ممکن است داروهایی را توصیه کند، اما کارهای زیادی وجود دارد که می‌توانید خودتان انجام دهید تا به کنترل درد و خستگی و حرکت راحت‌تر کمک کنید.

پیدا کردن درمان مناسب زمان می‌برد. این یافتن می‌تواند شامل آزمون و خطا باشد تا زمانی که شما و پزشک‌تان دریابید که چه درمانی بهتر است. اگر یک درمان عمل نکرد، حتما پزشک خود را مطلع کنید. با تغییر آرتروز، درمان شما نیز ممکن است تغییر کند.

درمان آرتروز می‌تواند به چندین دسته تقسیم شود: دارو، ورزش، گرما / سرما، استراحت، محافظت از مفصل، جراحی و مهارت‌های خودآموزی. شما می‌توانید در هر یک از این زمینه‌ها کارهایی انجام دهید تا احساس بهتری داشته باشید و راحت‌تر حرکت کنید.

استراحت

استراحت دادن با تعویض دوره‌های فعالیت با دوره‌های استراحت، انرژی ذخیره می‌کند. استراحت به محافظت از مفاصل شما در برابر فشار ناشی از کارهای تکراری کمک می‌کند و باعث کاهش خستگی می‌شود.

کارهای سنگین و یا مکرر را به کارهای آسان تبدیل کنید. کارهای خود را به صورت متناوب تغییر دهید به طوری که مفاصل را به صورت طولانی مدت، در یک موقعیت نگه ندارید. در طول فعالیت‌های روزانه خود برای داشتن استراحت برنامه ریزی کنید.

دارو

داروهای مختلفی برای درمان آرتروز استفاده می‌شود. بعضی از آن‌ها بدون نسخه قابل دسترسی هستند، و سایر داروها باید توسط پزشک شما تجویز شوند. قبل از مصرف هر گونه دارو حتی بدون نسخه، همیشه باید با پزشک خود مشورت کنید. پزشک شما می‌تواند به شما بگوید که چه مقدار و چه موقع باید از دارو استفاده کنید تا بهترین نتیجه را بگیرید و همچنین چگونه از مشکلات مربوط به دارو اجتناب کنید.

این دارو بعضی از داروهای رایج برای درمان آرتروز هستند. پزشک شما ممکن است داروهای دیگری برای درمان انواع خاصی از آرتروز یا در شرایط خاصی تجویز کند.

• داروهای ضد التهابی باعث کاهش درد و تورم می‌شوند. این داروها، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) نامیده می‌شود. برخی از این داروها مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم بدون نسخه در دسترس هستند؛ سایر آن‌ها تنها با نسخه فروخته می‌شوند. شایع‌ترین عارضه جانبی این داروها ناراحتی معده است. اگر درد معده بیش از حد متوسط باشد و طول بکشد، با پزشک خود تماس بگیرید.
• آسپرین معمولا برای درمان بسیاری از انواع آرتروز استفاده می‌شود. اگر به دنبال تسکین درد باشید، و به آسپیرین حساسیت داشته باشید و یا دچار زخم معده باشید، پزشک ممکن است داروهای مسکن بدون آسپرین برای شما توصیه کند. استامینوفن به طور موقت درد معمول آرتروز را از بین می‌برد اما تورم را کاهش نمی‌دهد. این دارو بدون نسخه در دسترس است.
• کورتیکواستروئیدها برای کاهش شدت درد و تورم تجویز می‌شوند. این داروها به صورت تزریقی یا به شکل قرص ارائه می‌شوند. تزریقات می‌توانند تسکین درد سریع به همراه داشته باشند، اما تنها می‌تواند چند بار در سال استفاده شوند زیرا باعث ضعیف شدن استخوان و غضروف می‌شود. به علت عوارض جانبی بالقوه جدی، کورتیکواستروئیدها باید توسط پزشک تجویز شوند و تحت نظارت قرار گیرند.
• اصلاح کننده‌های بیماری روند بیماری در آرتریت روماتوئید را کند می‌کنند. محققان نمی دانند چگونه این اتفاق می‌افتد. این داروها فقط با نسخه پزشک قابل دسترسی هستند و ممکن است چندین هفته یا ماه طول بکشد تا اثر کند. پزشک شما برای بررسی عوارض جانبی به دقت شما را نظارت می‌کند.
• داروهای خواب ممکن است موجب خواب عمیق تر و آرام شدن عضلات شوند. این داروها ممکن است به افرادی که فیبرومیالژیا دارند کمک کنند تا خواب بهتری داشته باشند. این داروها به صورت تجویزی در دسترس هستند و در زمان خواب استفاده می‌شوند.

اورتوکین چیست؟

ارتوکین یک روش بیولوژیک است که برای درمان سیستم اسکلتی عضلانی استفاده می‌شود و از ویژگی مولکولی سرم خون استفاده می‌کند. این درمان می‌تواند برای آرتروز مربوط به مرحله 1-3 آرتروز مفصلی بزرگ - زانو، شانه، مفصل ران و آرنج استفاده شود. درمان ارتوکین بر استفاده از مواد بیولوژیکی خود بیمار - سرم خون مبتنی است که از طریق کشت و پردازش خون عروقی بیمار به دست می‌آید. سپس آن را 1 تا 2 بار در هفته به مفصل اعمال می‌کنند.

روش ارتوکین از خواص زیر سرم خون تغییر یافته استفاده می‌کند:

• اثر ضد التهابی قابل توجه: حجم چند برابر بیشتر اجزای ضد التهابی، درد و التهاب در مفصل را از بین می‌برد
• پتانسیل بازسازی بالا: حجم افزایش یافته قابل توجه چندین عامل رشد باعث تحریک فعالیت بازسازی طبیعی باقی مانده است
• از تولید یک شبکه کلاژنی در نواحی که بازسازی طبیعی به طور قابل توجهی کاهش یافته یا کاملا از بین رفته است، پشتیبانی می‌کند

ورزش 

ورزش منظم برای متحرک و مستقل نگه داشتن شما لازم است. ورزش به کاهش درد کمک می‌کند، حرکت را افزایش می‌دهد، خستگی را کاهش می‌دهد و به شما کمک می‌کند تا بهتر به نظر برسید و احساس خوبی داشته باشید. سه نوع تمرین می‌تواند به افراد مبتلا به آرتروز کمک کند.

• تمرینات دامنه حرکتی باعث کاهش خشکی می‌شوند. این ورزش‌ها با حرکت دادن مفاصل تا حد بیشتر و کامل‌تر، مفاصل شما را انعطاف پذیر می‌کنند. اکثر افراد باید این تمرینات را روزانه انجام دهند.
• تمرینات تقویتی، قدرت عضلانی را افزایش میدهند یا حفظ می‌کنند. ماهیچه‌های قوی کمک می‌کنند تا مفاصل شما پایدار باشند و انجام حرکت‌ها را راحت‌تر کنند. اکثر افراد باید این تمرینات را روزانه یا یک روز در میان انجام دهند.
• تمرینات استقامتی تناسب اندام. این تمرینات سلامت قلب شما را حفظ می‌کنند و وزن‌تان را کنترل می‌نمایند. شما باید در مجموع 20 تا 30 دقیقه و سه بار در هفته تمرین کنید تا میزان ضربان قلب شما افزایش یابد یا ثابت باقی بماند. اکثر افراد می‌توانند با چندین بار تمرین در روز و به مدت کوتاه تر، استقامت خود را افزایش دهند.

تمرینات خود را در زمان‌هایی از روز انجام دهید که خشکی یا درد کمتری دارید. به آرامی شروع کنید. میزان زمانی که ورزش میکنید و تعداد تکرارهای انجام شده را ثبت کنید. در سطحی ورزش کنید که به شما اجازه می‌دهد به راحتی در طول فعالیت صحبت کنید. اگر درد ناشی از ورزش بیش از دو ساعت طول بکشد، ممکن است بیش از حد ورزش کرده باشید. دفعه بعد سطح فعالیت خود را کاهش دهید. اگر دچار درد قفسه سینه، سرگیجه شدید یا تنگی نفس شوید یا اگر دل درد داشتید، ورزش کردن را متوقف کنید.

گرما و سرما

اعمال گرما و یا سرما روی مفاصل و عضلات می‌تواند به شما کمک کند از درد و خشکی به صورت کوتاه مدت رهایی یابید. همچنین می‌توانید از گرما یا سرما برای کمک به آماده شدن برای ورزش استفاده کنید. بعضی از افراد با استفاده از گرما احساس بهتری می‌کنند؛ برخی دیگر استفاده از سرما را ترجیح می‌دهند

گرما موجب تسکین درد عضلات می‌شود. منابع گرما شامل پد‌های گرم کننده، بسته‌های گرم، وان آب گرم و یا استخر‌های آب گرم است. سرما، ناحیه را بی حس می‌کند بنابراین احساس درد زیادی نخواهید داشت. شما می‌توانید سرما را با بسته‌های یخ و یا حتی کیسه‌های سبزیجات منجد اعمال کنید.

مهم است که با خیال راحت از گرما و سرما استفاده کنید. از این دو روش برای بیش از 20 دقیقه در یک زمان استفاده نکنید. اجازه دهید پوست شما بین اعمال بعدی، به دمای طبیعی باز گردد. با مالش دادن یا به همراه کرم از گرما استفاده نکنید زیرا ممکن است باعث سوزش پوست شود. برای اطلاعات بیشتر در مورد استفاده صحیح از گرما و سرما با پزشک خود صحبت کنید.

جراحی

اکثر افراد مبتلا به آرتروز هرگز نیازی به عمل جراحی ندارند. با این وجود جراحی می‌تواند در مواردی که درمان‌های دیگر شکست خورده اند کمک کننده باشد. این درمان می‌تواند درد را کاهش دهد، حرکت را افزایش دهد و ظاهر فیزیکی را بهبود بخشد.

دو نوع جراحی برای افراد مبتلا به آرتروز مفید است. نوع اول، مفصل موجود را از طریق حذف ضایعات، جوش دادن و یا اصلاح بدشکلی استخوان ترمیم می‌کند. جراحی دوم، مفصل را با یک مفصل مصنوعی جایگزین می‌کند.