اگرچه آرنج‌ها مفاصل تحمل وزن نیستند، اما برای عملکرد اندام‌های فوقانی مهم ترین قسمت می‌باشند. از این رو، حتی یک اسیب جزئی یا بیماری که روی آرنج تاثیر بگذارد، ممکن است باعث درد و محدودیت در حرکات اندام‌های فوقانی شود. آرتروز یکی از بیماری‌های شایع است که بر مفصل آرنج تاثیر می‌گذارد.در درمان آرتروز، چه به صورت محافظه کارانه و چه جراحی، هدف نهایی این است که عملکرد شما را با به دست آوردن دامنه حرکتی تا حد ممکن، و با کمترین درد به حداکثر رسانند.

آرتروز آرنج چیست؟

آرتروز به صورت از دست دادن غضروف مفصلی (پوشش مفصل) در هر دو طرف مفصل تعریف می‌شود. این وضعیت منجر به چیزی می‌شود که توسط افراد بسیاری به "تماس استخوان با استخوان" توصیف شده است، که رد آن پوشش محافظتی غضروف از دست رفته است. این وضعیت به وضوح در اشعه X معمولی آرنج نشان داده می‌شود، زیرا شرایط پیشرفت می‌کند. از آنجایی که بدن نمیتواند غضروف جدید را خود دوباره بسازد، نواحی جدیدی از استخوان تولید خواهد کرد تا از خود محافظت کند. این امر سبب ایجاد استئوفیت (تیزی‌های استخوانی) در اطراف لبه‌های مفصل می‌شود. این وضعیت، ساختار طبیعی مفصل و همچنین مکانیک آن را تغییر می‌دهد و تماس استخوان روی استخوان دردناک خواهد بود.

این بیماری چه نشانه‌هایی دارد؟

آرتروز آرنج (شبیه به سایر نواحی دچار آرتروز) با درد و محدودیت حرکتی به عنوان شکایت اولیه بروز می‌یابد. اغلب یک احساس تق تق یا تکان خوردن وجود دارد که به دلیل زبر شدن سطوح در حال حرکت روی یکدیگر احساس می‌شود.  گاهی اوقات تورم نیز وجود دارد. اغلب درد در هنگام صبح بدتر می‌شود، که ممکن است در طول روز کمی بهبود یابد، اما پس از آن در پایان روز دوباره بدتر شود. درد می‌تواند مرده و کند باشد، اما معمولا نواحی درد شدید نیز وجود دارد. همانطور که این روند بدتر می‌شود، درد افزایش می‌یابد و حرکت به تدریج کمتر و کمتر می‌شود.

راه‌های تشخیص این عارضه چیست؟

اگر شما یا پزشک‌تان مشکوک هستید که آرتروز می‌تواند باعث ایجاد مشکل برای آرنج شما باشد، یک معاینه فیزیکی کامل انجام خواهد شد. پزشک به دنبال تورم و حساسیت خواهد بود. علاوه بر این، محدوده حرکت آزمایش خواهد شد. از شما خواسته می‌شود که آرنج خود را در موقعیت‌های مختلف نگه دارید تا ببیند که کدام وضعیت دردناک‌تر است. ممکن است یک اشعه ایکس انجام شود تا تعیین گردد آیا مفاصل دچار تنگی شده‌اند یا خیر. علاوه بر این، پزشک می‌تواند شناسایی کند که آیا آسیب به جای آرتروز (یا علاوه بر آن) باعث ایجاد علائم می‌باشد.

درمان‌های رایج برای آرتروز آرنج چیست؟

از آن جا که آرتروز مثل یک اختلال پیچیده است، برنامه‌های مختلفی برای درمان وجود دارد. پزشک شما در مورد پرونده شما (از جمله درد و شیوه زندگی‌تان) صحبت خواهد کرد تا تعیین کند چه درمانی برای شما مفید خواهد بود.

برخی از درمان‌هایی که اغلب برای آرتروز آرنج استفاده می‌شوند عبارتند از:

استراحت و بی حرکت سازی

در بعضی موارد، ممکن است پزشک شما تصمیم بگیرد که استراحت دادن به مفصل بهترین اقدام ممکن است. فعالیت محدود و بی حرکت سازی از طریق استفاده از یک بریس ممکن است راه حل خوبی باشد. با این حال، مهم است که امکان آتروفی در اثر عدم استفاده از عضلات فراهم نشود در نتیجه فیزیوتراپی مورد نیاز خواهد بود.

 درمان‌های دارویی

داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی رایج ممکن است برای کاهش درد و تورم در حال بروز استفاده شوند. با این وجود، درمان‌های داروهای دیگری (مانند داروهای ضد روماتیسمی) وجود دارند که ممکن است برای کنترل التهاب شدید و پایدار مورد نیاز باشند. هنگامی که استروئید‌های مشخص شده در دوزهای پایین تجویز می‌شود التهاب مفصل را کاهش می‌دهند.

ارتوکین تراپی

ارتوکین درمانی یک روش منحصر به فرد درمان درد مفصلی ناشی از آرتروز (درجه I-III  ) بدون استفاده از دارو یا سایر مواد شیمیایی است. این روش کاملا یک درمان بیولوژیکی است زیرا فقط از پروتئین‌ها و عوامل درونی برای درمان استفاده می‌کند. استفاده از این روش می‌تواند همزمان درمان نواحی بیشتری در بدن را انجام دهد و بر مواد خاص موجود در بدن خود بیمار مبتنی است و به همین دلیل به راحتی پذیرفته می شوند. درمان ارتوکین با گرفتن خون از خود بیمار آغاز می‌شود و پس از دستکاری آن دوباره به عنوان داروی ضد التهابی برای کاهش درد مزمن و استئوآرتریت به بدن وارد می‌شود. این فرایند حدود 59 میلی لیتر خون از بازوی بیمار را می‌گیرد، و سپس در دمای کمی بالاتر فرآوری می‌شود. سپس مایع در سانتریفیوژ قرار داده می‌شود تا قسمت‌های تشکیل دهنده آن جدا شوند. لایه زرد میانی ​​با فاکتورهایی متراکم می‌شود که اعتقاد بر این است که عامل آرتروز را که اینترلوکین -1 می‌باشد، متوقف می‌کند، و باعث انقباض مفاصل و تجزیه غضروف می‌شود. این سرم به داخل ناحیه آسیب دیده تزریق می‌شود. این روش درد و ناراحتی در مفصل را کاهش می‌دهد. درمان معمولا 5 روز طول می‌کشد، و 6 شات سرم به ناحیه آسیب دیده وارد می‌شود. تزریق سالانه برای بیمار جهت تسکین ناراحتی مفصل معمول است. نتایج درمان ارتوکین در موارد مختلف متفاوت است. هر چه میزان آسیب غضروف یا سایر بافت‌ها در ابتدای درمان کمتر باشد، اثرات مثبت درمان طولانی‌تر خواهد شد.

رفع ارتروز آرنج با فیزیوتراپی

فیزیوتراپی یا کار درمانی می‌تواند مشکلات زیر را برطرف کند:

درد

درد ناشی از علل مختلف است و ممکن است فقط در محدوده‌های پایانی حرکت رخ دهد. یک روش موثر برای درمان درد آرتروز می تواند استفاده از گرما، به ویژه استفاده از حرارت مرطوب باشد. گرما گردش خون را به ناحیه افزایش می‌دهد و حرکت را راحت تر می‌کند.

تورم

گاهی اوقات تورم یک نشانه از آرتروز است. در شرایط حاد، یخ برای رفع تورم مفید است. بسته‌های یخ که با شکل خاص مفصل مطابقت دارند بهترین درمان هستند. این بسته‌ها را می توان از داروخانه‌های محلی خریداری کرد. برای تهیه یک نمونه خانگی، سعی کنید از یک کیسه نخودفرنگی منجمد استفاده کنید. خیساندن ناحیه در آب داغ / سرد در کاهش تورم مفید است. این کار شامل قرار دادن متناوب مفصل در آب سرد و گرم است تا تورم را از بین ببرد. فشرده سازی نیز به رفع تورم (و همچنین درد) کمک می‌کند. یک آستین کشی ( که توبیگریپ نامیده می‌شود) یا یک آستین بلند نئوپرن می تواند برای میزان ایجاد فشرده سازی مناسب استفاده شود. مهم است اطمینان حاصل کنید که آستین بیش از حد تنگ نباشد در غیر این صورت تورم بالا و پایین آستین افزایش می‌یابد.

خشکی و کاهش دامنه حرکتی

خشکی می تواند در اثر التهاب و ضخیم شدن بافت‌های پوشش دهنده مفصل (سینوویوم) و افزایش سلول‌های التهابی در مایع سینوویال در داخل مفصل ایجاد شود. به طور معمول، مایع سیوویال کمک می‌کند تا مفصل روان شود، اما با وجود انواع التهابی آرتروز، مایع ممکن است با مواد شیمیایی التهابی ترکیب شود که به مفصل آسیب می‌زند و آن را دچار خشکی می‌کند. در استئوآرتریت، تیزی‌های استخوانی نیز ممکن است حرکت را ، به خصوص در محدوده‌های انتهایی حرکت، متوقف کنند، باعث ناتوانی در صاف کردن کامل یا خم شدن بازو شوند. محدوده فعال حرکت در یک قوس بدون درد کمک می‌کند تا تولید مایع طبیعی سینوویال تحریک شود که به روان شدن مفصل کمک می‌کند. گرما در افزایش گردش خون به این ناحیه مؤثر است، به طوری که امکان حرکت ساده‌تر و با خشکی کمتر را فراهم می‌کند. خشکی به کیفیت حرکت اشاره دارد، اما میتواند با عدم میزان حرکتی که در مفصل وجود دارد ( از دست دادن توانایی برای خم کردن یا صاف کردن آرنج به طور کامل) نیز همراه باشد. درمانگر شما می‌تواند تمرینات را برای کمک به حفظ یا افزایش دامنه حرکت به شما نشان دهد. مهم است که در انجام این تمرینات دردی وجود نداشته باشد، زیرا ممکن است باعث ایجاد آسیب بیشتر به مفصل شود.

جراحی

وقتی فرایند پیشرفت می‌کند و آرتروز شدید وجود دارد، گزینه‌های درمانی آرترودئیس (همجوشی مفصل آرنج) یا آرتروپلاستی (روش جایگزین مفصل) می‌باشند. همجوشی مفصل، روش سنتی درمان هر نوع آرتروز بود، زیرا معمولا حرکت مفصل است که باعث درد می‌شود. مفهوم این است که اگر حرکت را حذف کنید (با ایجاد همجوشی) ، درد را از بین می برید. در بیشتر موارد این گفته درست است. با این حال، با ظهور جراحی جایگزین مفصل، گزینه دیگری ارائه شده است. فیوژن همچنان برای بیمارانی که قصد انجام فعالیت دستی را دارند، استاندارد باقی مانده است ، زیرا معمولا با یک همجوشی در موقعیتی کاربردی به خوبی عمل می‌کنند. این مسئله به این دلیل است که بازو دارای نواحی حرکتی بسیاری است و با همچوشی آرنج، حرکت مورد نیاز اغلب از نوای دیگر مانند شانه و مچ دست انجام می‌شود. علاوه بر این، یکی از محدودیت‌های اصلی فعلی از روش جایگزینی مفصل این است که معمولا باید از کار دستی یا بلند کردن اشیای سنگین اجتناب شود، زیرا این امر خطر شکست ایمپلنت را افزایش می‌دهد. برای بیمارانی که کمتر فعالیت دارند و به سادگی مایل به رهایی از درد هستند، روش جایگزین مفصل گزینه خوبی است.

چگونه از مفصل آرنج در طی این بیماری محافظت کنیم؟

مهم است که طول عمر مفاصل خود را طولانی‌تر کنید و مراقبت از آنها را به نحو احسن و به گونه‌ای که از چیز با ارزش محافطت می‌کنید، انجام دهید. این مراقبت شامل تغییر نحوه انجام فعالیت و / یا استفاده از یک قطعه تطبیقی ​​از تجهیزات برای راحت‌تر کردن فعالیت است. اصول اولیه حفاظت مفصلی وجود دارد که بهتر است نه فقط برای آرنج، بلکه برای هر مفصل یکه مستعد ابتلا به آرتروز است، انجام شود:

• به درد خود گوش دهید: درد به دلیلی در ان ناحیه وجود دارد و اغلب نشان دهنده فشار یا آسیب به مفصل است. با درد تورم نیز همراه است، که ممکن است به خشکی بیشتر منجر شود. در صورت لزوم استراحت کنید یا چگونگی انجام فعالیت را تغییر دهید (یا از طریق تغییر موقعیت یا تغییر ابزار).
• از بزرگترین مفصل ممکن برای انجام فعالیت استفاده کنید. مفاصل بزرگتر دارای سطح بیشتری برای توزیع فشار هستند و وزن وارده که روی آنها قرار می دهیم را بهتر تحمل می‌کنند. به عنوان مثال، به جای حمل یک کیسه مواد غذایی در یک طرف خود، سعی کنید از کیسه‌های کرباسی دسته دار استفاده کنید که می‌تواند روی شانه قرار گیرد. هنگام فشار دادن یک درب برای باز شدن، سعی کنید از طرف بدن خود به جای بازوی کشیده خود استفاده کنید. توزیع فشار روی هر دو دست، به جای یک دست، باعث کاهش فشار نیز خواهد شد (مثلا هنگام هل دادن یک سبد خرید، بلند شدن از صندلی ، و غیره)
• برای مدت زمان طولانی در یک وضعیت نباشید. این امر می تواند سبب افزایش خشکی و درد شود، به خصوص اگر مفصل برای مدت زمان طولانی در انتهای محدوده حرکتی خود قرار داشته باشد. پیچاندن، چنگ زدن، و حمل اشیا باید در صورت امکان اجتناب شود. سعی کنید به صورت متناوب در طول فعالیت خود استراحت داشته باشید. درست همانطور که فعاليت بسيار زياد باعث درد مي‌شود، استراحت زیاد نیز مي‌تواند همین گوه باشد. تصور کنید که بعد از یک رانندگی طولانی مدت چقدر احساس خشکی می‌کنید. بدن ما به ما می‌گوید که چه زمانی باید یک فعالیت متوقف شود، اما ممکن است تلاش‌های آگاهانه برای شروع فعالیت (مانند ورزش) مفید باشد.
• از حداقل نیرو یا انرژی لازم برای انجام یک کار استفاده کنید. این امر باعث ایجاد فشار کمتر روی مفصل خواهد شد. نیازی نیست که برای انجام یک فعالیت که ممکن است نیاز به یک تماس سبک داشته باشد نیروی زیادی وارد کنید. اقلام پر کاربرد (در آشپزخانه، در کمد لباس یا در اتاق لباسشویی) را دسترس قرار دهید تا نیاز به بلند شدن و خم شدن را کاهش دهد.
• از تجهیزات تطبیقی ​​استفاده کنید. ابزارهایی که دارای دسته‌های بلندتر هستند راحت تر گرفته می‌شوند و نیروی وارده روی مفاصل را کاهش می‌دهند. تجهیزات بسیاری از جمله جا کلیدی، در باز کن شیشه مربا، ابزارهای باغبانی، دستگیره‌های در و غیره در فروشگاه‌های لوازم خانگی و سخت افزاری در دسترس هستند. برای مثال، اگر شما یک گلف باز هستید، سعی کنید اندازه قلاب را تغییر دهید.